قائدۀ عمل متقابل چیست؟

در ویدئوی زیر دکتر قاسم تبار عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی درباره اهمیت این موضوع صحبت می کند

در یک موقعیت ارتباطی ممکن هست دوست، همسایه یا همکارمان  و یا یا حتی یک فرد غریبه شروع میکنه از خودش گفتن، از علاقه هاش، طرز فکرش و دغدغه هاش میگه، ما هم احساس می کنید نوبت ما هست که اطلاعاتی از خودمون رو بهش ارائه بدیم. در علم ارتباط میان فردی به این حس ایجاد شده میگن قاعده عمل متقابل.

یعنی زمانی که کسی چیزی به ما میگه، در ما یک عدم تعادل ایجاد میشه و با خودمون میگیم حالا نوبت ماست و ما هم هر چی داریم رو می کینم.

مطمئنا برای داشتن یک ارتباط صمیمی ما تقریبا چاره ای جز این کار نداریم. اگه ما بخواهیم هم یک ارتباط صمیمی داشته باشیم و هم چیزی از خودمون نگیم، مطمئنا اون خواسته ما یک خواسته عبث و بیهوده هست که هیچوقت تحقق پیدا نمی کنه.

اما به این معنی هم نیست که هر چی طرف مقابل گفته ما هم خودمون رو ملزم به پس دادن اطلاعات بکنیم. چرا که چیزهایی که طرف مقابل گفته بسیار شخصی هست و نگفتنش هم آسیبی به ایجاد روابط صمیمی نمیزد. البته ما هم باید این نکته رو به طرف مقابل یادآور شیم که اونچه را که میگی لازم به بازگویی اون نیست.

اگه ما اجازه بدیم طرف مقابل ما همه رازهای بسیار شخصی خودش رو بگه و بعد ما جبران نکنیم حس طلبکاری در فرد ایجاد میشه و ما اگه طلبش رو پس ندیدم ممکنه اتفاقات بدی در رابطمون ایجاد بشه.

در افشاگری متعادل و مناسب از خودمون بهتره به دو نکته توجه  داشته باشیم:

1. مدت زمان ارتباط و شناخت کاملی که از طرف مقابل داریم

و

2. اعتمادی که به طرف داریم . مثلا زمانیکه به مشاور یا روانشناس مراجعه می کنیم.

بنابراین، برای داشتن یک ارتباط صمیمی، ضمن اینکه خودافشاگری امری لازم و ضروی هست اما به معنی گفتن همه رازها نیست، رازهایی که گفتن اونا ممکنه یک حس شرمندگی و یا حتی ناامنی همیشگی ایجاد کند.