گروه مقاله : مهارت های یادگیری
تاريخ انتشار : 1396/09/29 - 15:39
كد :81
یک سوءبرداشت رایج درمورد ناتوانی های یاگیری این است که افرادی که این اختلالات را دارند نمی توانند بیاموزند یا هوش کمتری نسبت به همسالان خود دارند.
ناتوانی ها یا اختلالات یادگیری (learning disability or disorder) تفاوت های عصب شناختی هستند که در پردازش اطلاعات وجود داشته و توانایی فرد در یادگیری در یک حیطه مهاری مشخص را به شدت محدود می کنند. یعنی، این اختلالات در نتیجه تفاوت های واقعی در شیوه پردازش ها، شناخت ها و استفاده از اطلاعات در ذهن ایجاد می شوند. هر فردی تفاوت هایی از نظر توانایی های یادگیری دارد، اما افراد دارای ناتوانی های یادگیری مشکلات شدیدی دارند که در طول زندگی آنها پایدار هستند.
هیچ "درمانی" برای ناتوانی های یادگیری وجود ندارد. برنامه های آموزشی خاص می توانند به افراد کمک کنند که با این اختلالات مقابله کرده و آنها را جبران کنند، اما ناتوانی یادگیری در سراسر زندگی پایدار می ماند. افرادی که دارای ناتوانی یادگیری هستند ممکن است در مدرسه یا شغل خود دشواری هایی داشته باشند. این ناتوانی ها همچنین می توانند روی زندگی مستقل و روابط اجتماعی افراد نیز تاثیر بگذارند.
نشانه ها و علائم
ناتوانی های یادگیری معمولا ابتدا زمانی تشخیص داده می شوند که کودکان شروع به گرفتن نتایج ضعیف در مدرسه می کنند. والدین و معلمین پیش دبستانی اغلب اولین افرادی هستند که نشانه های اولیه ناتوانی های یادگیری را متوجه می شوند. ممکن است کودکان در یادگیری مهارت های اساسی در خواندن و درک مطلب دشواری داشته باشند. دشواری در نوشتن، ریاضی، یا زبان نیز می توانند نشان دهنده ی یک مشکل باشند. ممکن است برخی دانش آموزان به راحتی مهارت های پایه را بیاموزند، اما در کاربرد مهارت ها در حل مسئله یا سطح بالاتر کارهای کلاسی و مدرسه دشواری دارند.
زندگی با ناتوانی های یادگیری می تواند یک کشمکش دردناک برای والدین و کودک ایجاد کنند.
در بسیاری از موارد، وقتی اختلال در کودکان تشخیص داده می شود بهتر به والدین تسکین داده شده و آموزش های تکمیلی برای کودکان فراهم گردد. تشخیص اختلالات یادگیری برای والدین می تواند کمک کننده باشد، زیرا باعث می شود حمایت های اضافی در مدرسه و از طریق معلمین دارای آموزش های ویژه و برنامه های تربیتی خاص از کودکان به عمل آید. دانش آموزان دارای ناتوانی های یادگیری همچنین دارای برنامه های آموزشی فردی هستند که مخصوص به نیازهای خودشان تدوین شده اند.
علل و تشخیص
بسیار از محققان و متخصصین بر این باورند که ناتوانی های یادگیری توسط تفاوت های عصب شناختی در شیوه پردازش اطلاعات در مغز ایجاد می شوند. بطور ساده تر، یک شخص زمانی ناتوانی یادگیری دارد که توان او در یادگیریِ یک حیطه تحصیلی بسیار پایین تر از سطح انتظار برای میزان هوش او باشد. یک سوءبرداشت رایج درمورد ناتوانی های یاگیری این است که افرادی که این اختلالات را دارند نمی توانند بیاموزند یا هوش کمتری نسبت به همسالان خود دارند. درواقع، اصلا اینگونه نیست افراد دارای ناتوانی های یادگیری در واقعیت به اندازه همسالان خود باهوش هستند. درواقع، حتی این امکان وجود دارد هر کدام از ما یک ناتوانی یادگیری داشته باشیم و با استعداد و باهوش نیز باشیم. تفاوت واقعی موجود این است که افراد دارای ناتوانی های یادگیری بطور متفاوتی می آموزند و ممکن است به تمرین های آموزشی متنوعی برای یادگیریِ موثر نیاز داشته باشند.
در تشخیص ناتوانی های یادگیری، تفاوت معمولا از طریق سنجش تعیین می شود، تا مشخص شود که بهره هوشی یا نمره IQ کودک چقدر است، و نمرات موفقیت تحصیلی او در حیطه های تحصیلی مشخصی مانند خواندن، ریاضی و نوشتن چقدر است. پردازش زبان، درک شنیداری، و بیان شفاهی نیز می توانند سنجش شوند.
یک مرور کامل از پیشینه آموزشی دانش آموز انجام می شود تا دیگر توضیحات احتمالی برای تفاوت در رشد مهارت ها و بهره هوشی او نیز در نظر گرفته شوند؛ قبل از اینکه ناتوانی یادگیری تشخیص داده شود.
تشخیص و مداخله زودهنگام برای ناتوانی های یادگیری امری حیاتی است. اگر شک دارید که فرزندتان دارای یک مشکل یادگیری است، باید بدانید که چطور نشانه های رایج یک ناتوانی بالقوه را در او تشخیص بدهید.
آیا ناتوانی های یادگیری ماهیت زیستی دارند؟
محققین معتقدند که ناتوانی های یادگیری حقیقی یک نوعِ ارگانیک (زیستی) از ناتوانی هستند که در نتیجه مشکلات عصب شناختی رخ می دهند که باعثِ مشکلات در یادگیری و کاربرد مهارت ها در یک یا چند حیطه تحصیلی می شود.
شواهد نشان می دهند که وقتی والدین یا دیگر اقوام دارای ناتوانی های یادگیری باشند، شانس ابتلای کودک به یک ناتوانی یادگیری افزایش پیدا می کند. این نشان می دهد که وراثت می تواند در برخی موارد تاثیرگذار باشد. با این حال، علل احتمالی دیگری برای ناتوانی های یادگیری وجود دارد که در برخی موارد می توان از آنها پیشگیری کرد.