عصب شناسی آموزشی (Educational neuroscience) چیست؟

عصب شناسی آموزشی  به یافته های بسیار مناسبی دربارۀ مغز و چگونگی یادگیری مان دست پیدا کرده است. اما هنوز جایگاه مناسبی در کلاس های درس پیدا نکرده است.

کودکان خسته، کودکان با اختلال خواندن، کودکان با اختلال محاسبات، کودکان با اختلال نقص توجه...امروزه کودکان دارای نیازهای آموزشی متعددی هستند.

متاسفانه بسیاری از مدارس در ایران و حتی در کشورهای توسعه یافته از رویکردهای محدود و تقریبا مشابهی استفاده می کنند. عصب شناسی آموزشی می تواند در این زمنیه کمک کننده باشد.

عصب شناسی (نوروساینس) آموزشی زمینۀ علمی در حال ظهوری است که دربرگیرنده علوم مختلفی همچون عصب شناسی شناختی، عصب شناسی شناختی رشدی، روانشناسی تربیتی، تکنولوژی آموزشی، نظریه آموزش و دیگر حوزه های مرتبط به منظور کشف تعامل میان فرایندهای زیستی و آموزش است.

محققان در حوزۀ عصب شناسی آموزشی مکانیسم های عصبی خواندن، شناخت عددی، توجه و مشکلات مرتبط شان همچون اختلال خواندن، اختلال محاسبه و اختلال نقض توجه که مرتبط با آموزش و یادگیری است را مورد بررسی و مطالعه قرار می دهند

بازاریابی عصبی، عصب شناسی شادی، عصب شناسی خلاقیت، عصب شناسی آموزشی...علوم اعصاب (نوروساینس) امروزه در هر جایی وجود دارد.

عصب شناسی آموزشی بخشی از تلاش برای داشتن دانش عمیق تر دربارۀ خودمان و یادگیری بیشتر دربارۀ اینکه چگونه فکر می کنیم، احساس می کنیم، یاد می گیریم، و تصمیم گیری است.

این اکتشافات جدید فراتر از دانشی است که تا این مرحله داشته ایم. با بررسی عمیق تر فیبرهای مغز و فرآیندهای مؤثر در آن ، همه چیز را یاد می گیریم، از جمله این واقعیت که همه کودکان به سرعت یکسان یاد نمی گیرند.

مقالۀ مرتبط: نگاهی به آناتومی مغز

در صورت عدم آمادگی ، نمی توانید به کودک فشار بیاورید تا چیزی یاد بگیرد. این فشار فقط منجر به سرخوردگی، ترس و دوری می شود.

عصب شناسی آموزشی: یک الگوی آموزشی جدید

دنیای علمی در حال کشف اکتشافات شگفت انگیز در مورد یادگیری و حافظه است که هنوز به برنامه های درسی مدارس راه نیافته اند.

یک عدم ارتباط واضحی میان آنچه که علوم اعصاب دربارۀ کودک و رشد نوجوان می گوید و آنچه در کلاس درس می بینیم دیده می شود.

تمام توانایی های ما به عنوان انسان ، از جمله توانایی یادگیری ما ذاتی نیستند. مغز ما آنها را امکان پذیر می کند.

هدف عصب شناسی آموزشی چیست؟

آموزش سنتی محدودیت های بسیاری دارد. اگرچه معلمان خوبی در آنجا حضور دارند، اما چیز دیگری وجود ندارد. دنیای آموزشی به یک پایه علمی قوی تر و درک از رشد شناختی نیاز دارد.

هدف عصب شناسی آموزشی فقط این است: تلفیق علم در یادگیری.

این بدان معناست که برای دستیابی به یک شکل منطقی تر ، فراگیرتر و مؤثرتر از آموزش، جدیدترین یافته ها در علوم اعصاب و علوم شناختی را در نظر بگیرید.

اما ما همچنین باید برخی از افسانه ها در مورد آموزش را مورد شک قرار دهیم، مانند مواردی که بیان می کنند ما فقط 10٪ از مغز خود را استفاده می کنیم، یا اینکه یک نیمکره از مغز ما هنری است ، در حالی که دیگری ریاضی است.

مقالۀ مرتبط: یادگیری چیست و چگونه ایجاد می گردد؟